ఓ గ్రూప్ లో కొచ్చెర్లకోట జగదీష్ గారి కూరల కొనుగోలు కష్టాలు పోస్ట్ చూసాక, నా కష్టం కూడా మిత్రులతో పంచుకోవాలనిపించింది.

ఏమన్నా అంటే అన్నాం అని బాధపడతారు కానీ, శ్రీవారు కూరలకెళ్ళేటప్పుడు నేను పక్కన లేకపోతే, నాకే పనిష్మెంట్... ఏదో బధ్ధకించి ఆయనొక్కరినీ పంపామా, కూరకుంటే, పచ్చడికి ఉండదు, పచ్చడికి ఉంటే పప్పుకి కావల్సిన కూర ఉండదు. ఉండేది ఇద్దరం......ఈ దోండకాయలు అమ్మేవాడు ఎంతబాగా మట్లాడాడో, ఎంత మంచివాడో, ఓ కిలో వేసుకోండి లేతగా ఉన్నాయి అంటే, కిలో తెచ్చాను అని చెప్తే, వాటన్నిటినీ ఏం చేయను నేను? వారం అంతా కుదరదు కదా అని, ఆకుకూరలన్నీ ఒకరోజే తెచ్చేస్తే, అవి వలిచేందుకు దుంప తెగుతుంది...వంటలోకి స్పెషల్సే చేయ్యాలా? ఇవి వలుచుకుంటూ కూర్చోవాలా? ఆదివారం వస్తోందంటే ఏడుపు వచ్చేస్తుంది....కూరలు తెచ్చి పడేసిన మహానుభావుడు హల్లో అడ్డంగా పోసేసి, ఈ వంకాయలు ఎంత లేతగా ఉన్నాయో చూడు, అల్లం పచ్చిమిర్చి వేసి వండు...ఈ బెండకాయలు వేపుడు చేసి తగలెయ్యకు, చక్కగా పోపునెయ్యి...అని వర్ణిస్తూ చెప్తూ ఉంటే వంట మొదలెట్టేందుకు వేళ 11...రోజూ తీసే చిన్న కునుకు కూడా కరువే ఆదివారం.....ఆయనకేం? మూడు పేపర్లు తెచ్చుకుని అంత:పురంలోకి వెళ్ళి చదువుకుంటూ శేషశాయి లాగా సీనేస్తారు...వంటింట్లోంచి వచ్చే ఘుమఘుమలు ఆస్వాదిస్తూ...మధ్యమధ్యలో ఓసారి తొంగిచూసి, పోపులో మెంతులు వేసావా? అని అడిగితే చేతిలో ఉన్న గరిటుచ్చుకుని రెండు మొత్తాలనిపిస్తుంది....ఇవాళా, నిన్నా కాపురానికొచ్చానా? పాతికేళ్ళ నుంచి ఈయనకి తగ్గట్టు వండుతూనే ఉన్నానాయె...ఉద్యోగంలో ఉండగానే ఇలా ఉంది..రేపు ఈయన కాస్తా రిటైర్ అయితే నా పరిస్థితి?...ఇకప్పుడు అన్నీ ఆదివారాలేగా......బాబోయ్...తలుచుకుంటేనే భయం వేస్తొంది...

కూరలతో పాటు పళ్ళో...ఛప్పన్న రకాల పళ్ళూ ఆరోజే కొని తగలేయడం....తినేవాళ్ళు ఎంతమంది అని చూసుకోవడం లేదు...అవన్నీ ఎక్కడ దాచను? ఎంతమందికి పంచను? అన్నీ కలిపి ఫ్రిజ్ లోకి తోసేస్తే, మర్నాడు పొద్దున్న ఫ్రిజ్ డోర్ తీయగానే అన్ని రకాల వాసనల కలగలుపు,...కడుపులో
.దేవేస్తూనూ...అందులో మళ్ళి ఓ బొగ్గు ముక్కో, ఇంత వంట సోడాయో పెట్టడం....అబ్బ...ఇవన్నీ పైకి చెప్పుకోలేని కష్టాలు....మీకేమమ్మా? అన్నీ అయ్యగారే తెచ్చి పడేస్తారాయే అని పని అమ్మాయి సన్నాయి నొక్కులు....బుర్ర రామకీర్తన పాడించాలనిపిస్తుంది...

ఇక కిరాణా సరుకుల ప్రహసనం ఇంకో తీరు...సబ్బులు అని రాసావు, ఏం తేవాలి అని అక్కడినుంచే ఓ ఫోను..గోధుమ నూక అని రాసావు, తెల్లదా ఎర్రదా అని అడుగుతున్నాడు అని ఇంకో ఫోను. టూత్ పేస్టు క్లోస్ అప్ లేదట ఏం తీసుకురాను , అని మూడోది...ఇంటికొచ్చేయండి, వేప్పుల్ల పెట్టి తోముకుందాం అన్నా ఒకసారి..దానికో ఇంత పొడుగు రోషం....లిస్టులో నెయ్యి రాసావు, మనం ఎప్పుడూ కోనం కదా అని అక్కడినుంచే ఫోన్ చేస్తే షాపు వాడి మొహం చూడాలి..ఇదివరకు కొనలేదు...నిజమే..ఎప్పుడు? ఎప్పుడో బతికున్నరోజుల్లో, ఇంట్లోనే వెన్న తీసి కాచుకున్న రోజుల్లో...ఇప్పటి ముచ్చటా అది?ఏదో సినిమాలోలాగా, ఈ మధ్య ఉన్న సంవత్సరాలన్నీ ఈయన మిస్ అయ్యారేమో అనిపిస్తుంది....ఈ గోల అంతా పడలేక, ఓ బ్యాగు భుజాన వేసుకుని నేను కూడా పోతుంటాను ప్రతిచోటకీ....చూసేవాళ్ళు అబ్బ! ఎంత అన్యోన్య దంపతులో? ప్రతి చోటికీ కలిసేవెళ్తారు చిలకల్లాగ అని అనుకోవడం....ఇంట్లో కాకుల్లాగా ఎంత కొట్టుకుంటామో వాళ్ళకేం తెలుసు? ఏ ఏ కారణాల చేత నేను కూడా పడి పోతున్నానో తెలిస్తే మూర్చ వస్తుంది వాళ్ళకి...