విదురనీతి 64

క్రోధమూ, తొందరపాటూ, పురుషార్ధరాహిత్యమూ, అనృతవాదిత్వమూ దు:ఖహేతువులు, మిత్రుల క్షేమం కోసం పోరాడనివాడూ, ఆదరించినవారి క్షేమం కోసం ఆరాటపడనివాడూ, వివేకహీనుడూ, పరదోషాలపై దృష్టి నిలుపువాడు, దయారహితుడూ, అధికప్రసంగీ, లోకంలో పెరుప్రఖ్యాతులు పొందలేడు. వేషపటాటోపం లెకుండా ఆత్మప్రశంస  చేసుకోకుండా క్రోధం కలిగినా కటువుగా భాసించకుండా ఉండే మానవుడు సర్వజనాదరణీయుడవవుతాడు. గర్వరహితుడూ, హీనంగా ప్రవర్తించనివాడూ, శాంతించిన వైరాన్ని ప్రకోపింపచెయ్యనివాడూ, ప్రమాదాలు మీదపడ్డా అనుచితానికి సాహసించనివాడూ, ఇతరుల దు:ఖానికి సంతోషించని వాడూ, దానం చేసి విచారించని వాడూ, సజ్జనశ్రేష్టులూ, దేశవ్యవహారావసరాలూ జాతి ధర్మాలూ తెలిసినవానికి ఉత్తమాధమ వివేకం కలుగుతుంది. అటువంటి వివేకి జనసంఘంలో తన ప్రతిష్టను సంస్థాపించుకోగలడు. రాజద్రోహియై మోసదృష్టితో పాపకర్మలు చసేవాడూ, గర్వ్వ్వ్, మత్సర్డూ, మోహీ, మత్తుడూ, ఉన్మత్తుడూ ఆదిగాగల వారితో వివాదానికి పోరాదు. దాన హోమ పూజా ప్రాయశ్చిత్తాది లౌకిక కర్మలను నిర్వహించేవాడు వృధ్ధిలోకి వస్తాడు. సమానశీలురతో వివాహమూ, మైత్రీ వ్యవహారం సాగించాలి. గుణసంపన్నులను ముందుంచుకొని నడిచేవాడు నీతివిదుడు. ఆశ్రితులకు తృప్తిగా పెట్టి మితంగా భుజిస్తూ అధికకాలం కృషి చేసిచేసి తక్కువగా నిదురిస్తూ అర్ధులకు దానం చేస్తూ ఉండేవాడు. పరమార్ధ రక్షకుడౌతాడు..

(ఇంకా ఉంది )